Metoda McKenziego powstała w trakcie pracy nowozelandzkiego fizjoterapeuty Robina McKenzie w latach pięćdziesiątych. Od rozpoczęcia praktyki w 1953 w Wellington zainteresował się on szczególnie leczeniem bólu odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Swoje badania i praktykę kontynuował w klinikach Cyriaxa, Stoddarda, Maitlanda, Maigne'a oraz Kaltenborna. Rozwijał i doskonalił swój system przez lata eksperymentów klinicznych z tysiącami pacjentów cierpiących na ostre bóle kręgosłupa i pokrewne symptomy. W początkowych latach praktyki Robin McKenzie odkrył, że pacjenci z pewnymi określonymi symptomami odczuwają natychmiastową ulgę po wykonaniu serii specyficznych ruchów, a w niektórych przypadkach również po przyjęciu pewnych statycznych pozycji ciała.
Istotą metody McKenziego jest to, że oferuje ona wielu pacjentom system samodzielnego radzenia sobie z bólem. W przypadku niektórych pacjentów ingerencja czy mobilizacja ze strony terapeuty jest konieczna, lecz jak podkreśla McKenzie, nie powinna być stosowana wobec całej populacji cierpiących na bóle odcinka lędźwiowego, gdy tak naprawdę potrzebna jest tylko niektórym z nich. Filozofia samowystarczalności czy też samodzielności pacjenta w radzeniu sobie ze swoim problemem stanowi podstawę metody McKenziego. Techniki terapeutyczne są istotną częścią leczenia w niektórych przypadkach i jako takie są prezentowane w pełnym zakresie w trakcie kursu. Jednakowoż najważniejszym aspektem procesu leczenia jest maksymalizacja efektu autoterapii pacjenta.
Wartość diagnostyczna metody McKenziego została w pełni potwierdzona, szczególnie w ostatnich latach, licznymi badaniami naukowymi. Jej skuteczność, w porównaniu z innymi metodami biomechanicznymi (np. chiropraktyka), nie ulega wątpliwości.
Program szkolenia:
Kurs A - Odcinek lędźwiowy kręgosłupa
Pierwsza część kursu podstawowego składa się z wykładów, dyskusji, demonstracji na pacjentach i sesji praktycznych. Celem kursu jest zapoznanie uczestników z koncepcją-ideą metody McKenziego oraz umożliwienie im dokonywania klasyfikacji i leczenia zespołów bólów kręgosłupa lędźwiowego. Uczestnicy nauczą się rozpoznawać, którzy pacjenci są podatni na metodę biomechaniczną; a także odróżniać pacjentów zdolnych do skorzystania z samodzielnej terapii od tych, którzy wymagają udziału terapeuty w celu dokonania postępu w terapii.
Eksponowana jest zasadnicza rola PROFILAKTYKI w metodzie McKenziego. Zasady zapobiegania nawrotom bólu są częścią edukacji każdego pacjenta, podobnie jak metody radzenia sobie z nawrotami, jeśli takowe nastąpią.
