IV Wiosna z Fizjoterapią Cykliczne Sympozjum Studenckich Kół Naukowych nt. Badania podstawowe w rehabilitacji i fizjoterapii Rehabilitacja w geriatrii Warszawa, 16 kwietnia 2010 r. - Analiza zaburzeń równowagi pacjentów po przebytych udarach niedokrwiennych mózgu
Anna Rozmus, Katarzyna Sobolewska, Justyna Sońta
Analiza zaburzeń równowagi pacjentów po przebytych udarach niedokrwiennych mózgu oraz ocena ich niezależności przed i po rehabilitacji metodami neurofizjologicznymi
Studenckie Koło Naukowe Neurologiczne przy Klinice Neurologii II Wydziału Lekarskiego, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Opiekun Koła: mgr Daniel Malczewski
Wstęp.
Udar mózgu jest jedną z głównych przyczyn śmierci lub trwałego inwalidztwa u osób dorosłych. Najczęściej spotykanym typem udaru jest udar niedokrwienny. Jednym z głównych objawów jest niedowład połowiczy, który może powodować zaburzenia równowagi u pacjentów. Celem pracy jest ocena zaburzeń równowagi po udarze oraz ich wpływ na sprawność funkcjonalną pacjentów.
Materiał i metody.
Badaniem objęto 20 pacjentów hospitalizowanych w Szpitalu Bielańskim z powodu udaru niedokrwiennego mózgu, w wieku od 53 do 77 lat. Badanie posturograficzne zostało przeprowadzone na bieżni Zebris, a pod uwagę zostały wzięte dwa parametry: długość drogi, jaką przebywa środek ciężkości (COG, mierzonej w mm) oraz pole powierzchni elipsy utworzonej przez wychylenia środka ciężkości (mierzonej w mm2). Pacjenci zostali poddani również ocenie według zmodyfikowanej siedmiostopniowej (1-7) skali FMI (pomiar niezależności funkcjonalnej). Pacjenci maksymalnie mogli uzyskać 84 punkty. Skala ocenia 13 kryteriów, które dotyczą: samoobsługi, kontroli zwieraczy, mobilności, lokomocji, komunikacji oraz czucia głębokiego. Każdy pacjent został poddany dwóm pomiarom: pierwszy w dniu pionizacji, drugi po rehabilitacji w dniu wypisu. Grupa badana była rehabilitowana metodami neurofizjologicznymi - PNF i NDT Bobath. Średni czas rehabilitacji pacjentów wynosił cztery dni.Wyniki opracowano statystycznie za pomocą programu Statistica 8 PL.
Wyniki.
W pierwszym pomiarze pacjenci uzyskali średnią długość drogi COG: 1040,9 oraz pola elipsy: 310,7. Po rehabilitacji długość drogi COG: 1040,2 oraz pola elipsy: 288,3. FMI na początku wynosiło: 74,1 natomiast po rehabilitacji zwiększyło się do 78,8. Wyniki były istotne statystycznie.
Wnioski.
1. W badanej grupie występowały istotne zaburzenia równowagi. 2. Rehabilitacja istotnie wpłynęła na poprawę parametrów posturograficznych. 3. Rehabilitacja wpłynęła na poprawę niezależności funkcjonalnej badanych pacjentów.
Komentarze
brak komentarzy, skomentuj jako pierwszy
Dodaj komentarz
