III
Wiosna z Fizjoterapią Cykliczne Sympozjum Studenckich Kół Naukowych nt.
Rehabilitacja w Geriatrii Warszawa, 3 kwietnia 2009 r.
Magdalena Nowak
CHRONOTYP PACJENTA - PODSTAWA DO PLANOWANIA INDYWIDUALNYCH GODZIN
REHABILITACJI
Studenckie Koło Naukowe Zakładu Farmakodynamiki Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Opiekun Koła: dr Agata Woldan-Tambor
Wstęp. W organizmie człowieka wiele procesów biochemicznych, fizjologicznych i behawioralnych przebiega w rytmie dobowym/okołodobowym. W sposób rytmiczny w ciągu doby zmienia się m.in. nasilenie objawów reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS). Niektórzy badacze sugerują, że zsynchronizowanie
terapii RZS z indywidualnym profilem dobowej wrażliwości pacjenta może poprawić efekt stosowanych leków bądź zabiegów kinezy- i fizykoterapeutycznych. Przypuszcza się, że wyżej wymieniona synchronizacja może być szczególnie korzystna u osób z chronotypem wieczornym lub rannym. Celem pracy była analiza
chronotypów w różnych populacjach ludzi: wpływ wieku, płci, warunków socjoekonomicznych. Materiał i metody. Typ chronotypu (zdecydowanie aktywny wieczorem, umiarkowanie aktywny wieczorem, umiarkowanie aktywny rano, zdecydowanie aktywny rano) oceniano w oparciu o kwestionariusz Horne-
Ostberg'a (Morningness/Eveningness Questioinnaire). Ankietę tę wypełniło 85 osób w wieku 21-62 lat. Wyniki. Ponad połowa ankietowanych osób nie wykazywała zdecydowanego chronotypu. W zależności od wieku chronotyp umiarkowany ranny występował u 11-20% ankietowanych osób, natomiast umiarkowany wieczorny u 8-14%. Skrajne chronotypy, zdecydowanie aktywny wieczorem i zdecydowanie aktywny rano,
występowały odpowiednio u 2-5% i 1-3%. Dzienna aktywność zawodowa zwiększa tendencję do udzielania odpowiedzi wskazujących na chronotyp ranny.
Wnioski. 1. Chronotyp jest zależny od wieku, płci i aktywności zawodowej. 2. Znajomość chronotypu pacjenta może pomóc w ustaleniu indywidualnego toku rehabilitacji prowadzonego w godzinach zgodnych z dobowym rytmem pacjenta.
brak komentarzy, skomentuj jako pierwszy
