VI WIOSNA Z FIZJOTERAPIĄ CYKLICZNE SYMPOZJUM STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH AKTUALNE KIERUNKI ROZWOJU FIZJOTERAPII I REHABILITACJI Warszawa, 20 kwietnia 2012 r - Postawa ciała dzieci w wieku 7-12 lat w badaniach przesiewowych dzieci szkół miejskich i wiejskich
Joanna Stachurka1, Mariusz Janusz2
POSTAWA CIAŁA DZIECI W WIEKU 7-12 LAT W BADANIACH
PRZESIEWOWYCH DZIECI SZKÓŁ MIEJSKICH I WIEJSKICH
1
Studenckie Koło Naukowe ?MOTUS? przy Zakładzie Kinezyterapii AWF Kraków
Opiekun Koła: dr Mariusz Janusz
2
Zakład Kinezyterapii, Katedra Fizjoterapii AWF w Krakowie
Wstęp. Nieprawidłowości w rozwoju postawy ciała są zjawiskiem powszechnym wśród dzieci i młodzieży.
Dbanie o prawidłowy rozwój postawy ciała dzieci powinien rozpoczynać się już w domu rodzinnym i być
kontynuowany w szkole. Celem pracy była ocena częstości występowania wad postawy ciała uczniów szkół
miejskich i wiejskich oraz analiza postaw rodzicielskich w zakresie potrzeby kontroli postawy ciała
i wdrażania postępowania korekcyjnego.
Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone na terenie powiatu myślenickiego. Objęto nimi dzieci w
wieku 7-12 lat ze szkół miejskich (M n=511) i wiejskich (W n=549). Oceny postawy ciała dokonano metodą
oceny wzrokowej według schematu Klappa. Wykonano podstawowe pomiary antropometryczne. Do oceny
postaw rodzicielskich wykorzystano ankietę nawyków ruchowych i żywienia, w której pytano rodziców o
wyrażenie zgody na przesiewowe, bezpłatne badania postawy ciała. W analizie wyników zastosowano
metodę opisową.
Wyniki. W ankiecie wprowadzającej do programu profilaktycznego aż 30,8% rodziców nie wyraziło zgody
na badanie dziecka, rezygnując tym samym z udziału w programie profilaktyki wad postawy ciała. Analiza
odsetkowa uzyskanych wyników pozwala stwierdzić, że wady postawy ciała częściej występują u dzieci ze
środowiska wiejskiego. W płaszczyźnie strzałkowej najczęściej stwierdzaną nieprawidłowością jest przeprost
kolan (19,4%W i 2,4%M). W płaszczyźnie czołowej zwraca uwagę często występująca asymetria talii
(37,7%W i 3,1%M).
Wnioski. 1. Istnieje potrzeba systematycznego monitorowania postawy ciała dzieci ze szczególnym
uwzględnieniem tych, które wzrastają w środowisku wiejskim. 2. Świadomość rodziców odnośnie potrzeby
badań profilaktycznych postawy ciała dzieci jest niewystarczająca. 3. Wydaje się być zasadnym wprowadzenie systemowych działań edukacyjnych skierowanych do nauczycieli i rodziców.
Komentarze
brak komentarzy, skomentuj jako pierwszy
Dodaj komentarz
