Marcin Plenzler1, Małgorzata Fryszkowska1, Anna Rak1, Anna Słupik2
REHABILITACJA RUCHOWA ZAWROTÓW GŁOWY I ZABURZEŃ RÓWNOWAGI
U OSÓB PO 65 ROKU ŻYCIA
1 Studenckie Koło Naukowe Fizjoterapii przy Zakładzie Rehabilitacji Oddziału Fizjoterapii
II Wydziału Lekarskiego, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Opiekun Koła: dr n. med. Dariusz Białoszewski
2 Zakład Rehabilitacji Oddziału Fizjoterapii II Wydziału Lekarskiego, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Około 50% osób po 65 roku życia odczuwa zawroty głowy lub zaburzenia równowagi. Ze względu na osłabioną czynność receptorów wzroku, czucia głębokiego oraz narządu przedsionkowego, osoby te mogą nieprawidłowo odbierać impulsy przekazywane z obwodowego do ośrodkowego układu nerwowego, czego konsekwencją jest subiektywne odczucie niepewności postawy i chodu. Równie duże znaczenie mogą mieć przebyte w przeszłości choroby powodujące uszkodzenie nerwów obwodowych, mięśni i stawów. Zawroty głowy oraz zaburzenia równowagi mają istotny wpływ na zdrowie i ogólne samopoczucie osób starszych. Niejednokrotnie prowadzą do zmniejszenia aktywności ruchowej, jak również zwiększają ryzyko upadków, których konsekwencją mogą być złamania, unieruchomienie, a nawet inwalidztwo. Zawroty głowy oraz zaburzenia równowagi były i są leczone zazwyczaj przy użyciu środków farmakologicznych. W ostatnich latach pojawia się coraz więcej publikacji podkreślających wartość leczenia skojarzonego: farmakologicznego i rehabilitacyjnego, dającego dobre wyniki w procesie przywracania sprawności pacjentom. Rehabilitacja jest szczególnie przydatną formą leczenia objawowego w przypadkach, kiedy przyczyna zawrotów głowy bądź zaburzeń równowagi jest nieznana lub wieloczynnikowa. Zastosowanie odpowiedniego treningu rehabilitacyjnego, polegającego na systematycznym eksponowaniu
pacjenta na konflikty sensoryczne, ma na celu przede wszystkim poprawę działania układu sensomotorycznego, na który składają się między innymi narząd wzroku, słuchu i czucia głębokiego. Ważnym elementem rehabilitacji jest określenie zdolności chorego do aktywnej współpracy, ponieważ aby osiągnąć zamierzony cel, niezbędny jest stały kontakt chorego z terapeutą. Kontrola poprawności wykonywanych ćwiczeń oraz pozytywna ocena postępów w rehabilitacji motywuje pacjenta do dalszego leczenia oraz ma duży wpływ na osiągnięcie korzystnych efektów usprawniania. Ważnym, lecz nadal niedocenianym zadaniem rehabilitacji pacjentów z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi jest poprawa kontroli nerwowo-mięśniowej a zatem równowagi. W pracy przedstawiono cele, zasady oraz podstawowe metody usprawniania pacjentów po 65 roku życia, cierpiących na zawroty głowy i zaburzenia równowagi.
brak komentarzy, skomentuj jako pierwszy
