VI WIOSNA Z FIZJOTERAPIĄ CYKLICZNE SYMPOZJUM STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH AKTUALNE KIERUNKI ROZWOJU FIZJOTERAPII I REHABILITACJI Warszawa, 20 kwietnia 2012 r - Skuteczność wprowadzenia elementów koncepcji PNF w rehabilitacji u pacjenta po krwotocznym udarze
Mateusz Gęstwa
SKUTECZNOŚĆ WPROWADZENIA ELEMENTÓW KONCEPCJI PNF
W REHABILITACJI U PACJENTA PO KRWOTOCZNYM UDARZE MÓZGU
PO 7 LATACH OD WYSTĄPIENIA INCYDENTU CHOROBOWEGO.
OPIS PRZYPADKU.
Studenckie Koło naukowe Fizykoterapeutyczne "PHYSIS" , Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa
w Jeleniej Górze
Opiekunowie Koła: dr Iwona Demczyszak, dr Monika Sobolak, mgr Dorota Cichoń, mgr Joanna Spyrka
W doniesieniu opisano przypadek 65-letniego mężczyzny, który przebył krwotoczny udar mózgu
w wieku 58 lat, skutkowało to hemiplegią lewostronną. Poprzednia rehabilitacja doprowadziła do uzyskania
kontroli nad lewą kończyną dolną oraz samodzielnego chodu bez zaopatrzenia ortopedycznego. Zaś koń-
czyna górna pozostała w ustawieniu spastycznym, bez żadnych ruchów celowych. Do oceny postępów rehabilitacji wykonywano chronologicznie zdjęcia. Dodatkowo używana była skala Ashwortha oraz Brunnstrom.
Pacjent był prowadzony indywidualnie z użyciem elementów PNF, które przyniosły bardzo widoczne efekty.
W tym przypadku standardowa kinezyterapia nie przyniosła dużych postępów w usprawnianiu.
Przez okres dwóch miesięcy (spotkania 2 razy w tygodniu oraz instruktaż ćwiczeń domowych),
zdołaliśmy osiągnąć uruchomienie kończyny górnej lewej. Pacjent potrafi świadomie kontrolować wyprost
stawu łokciowego w łańcuchu otwartym, jak również w łańcuchu zamkniętym. Możliwe jest zgięcie całej
kończyny górnej do kąta 60?, bez zwiększenia spastyczności w dłoni i bez kompensacji w obręczy barkowej.
Głównym celem pracy jest chęć wykazania różnicy skuteczności między klasyczną kinezyterapią
a koncepcją PNF w usprawnianiu pacjenta po krwotocznym udarze mózgu. Ciekawym aspektem tego
przypadku jest bardzo długi okres od wystąpienia incydentu chorobowego (7 lat) i efekty jakie można było
osiągnąć po tylu latach. Uruchomienie lewej kończyny górnej było dużym zaskoczeniem dla terapeuty jak
i samego pacjenta.
Komentarze
brak komentarzy, skomentuj jako pierwszy
Dodaj komentarz
