VI WIOSNA Z FIZJOTERAPIĄ CYKLICZNE SYMPOZJUM STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH AKTUALNE KIERUNKI ROZWOJU FIZJOTERAPII I REHABILITACJI Warszawa, 20 kwietnia 2012 r - Stabilizacja kompleksu lędźwiowo-miedniczego u młodzieży z rozpoznaną skoliozą idiopatyczną
Irmina Blicharska,Michał Rżany
STABILIZACJA KOMPLEKSU LĘDŹWIOWO-MIEDNICZEGO
U MŁODZIEŻY Z ROZPOZNANĄ SKOLIOZĄ IDIOPATYCZNĄ
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Kinezjologii Katedry Fizjoterapii Wydział Opieki Zdrowotnej
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Opiekun koła: dr n. med. Anna Brzęk
Wstęp. Kompleks lędźwiowo-miedniczy jest złożonym systemem wpływającym na biomechanikę całego
ciała. Celem pracy było określenie stopnia stabilności kompleksu lędźwiowo-miedniczego u młodzieży ze
skoliozą idiopatyczną oraz ocena wpływu wielkości skrzywienia kręgosłupa, krzywizn przednio-tylnych
i rotacji tułowia na poziom stabilności.
Materiał i metody. Badaniem objęto 30 osób w wieku 13-17 lat ze skoliozą idiopatyczną o średnich
wartościach skrzywienia pierwotnego 21,56°?5,85 usprawnianych na Oddziale Rehabilitacji Szpitala
Śląskiego Uniwersytetu Medycznego przez okres 21 dni metodą DoboMed. Wartości kątowe skrzywień
wyznaczono metodą Cobba na podstawie aktualnego zdjęcia rtg. Dokonano również pomiaru kąta rotacji
tułowia skoliometrem Bunnella, przednio-tylnych krzywizn plurimetrem Rippsteina oraz stabilności
kompleksu lędźwiowo-miedniczego używając Stabililizera Pressure Bio-Feedback. Wyniki skonfrontowano
z 20. osobową grupą kontrolną młodzieży z prawidłową postawą ciała, trenujących karate w podobnym
przedziale wiekowym. Analizy wyników dokonano przy pomocy programu Exel oraz Statistica 5.0. Do
obliczeń korelacji wykorzystano współczynnik R-Pearsona, do porównania międzygrupowego testu T dla
prób zależnych, a do oceny zależności wartości nieparametrycznych zastosowano test ?
2
. Za poziom
istotności przyjęto p<0,05.
Wyniki. W obu grupach (u badanych ze skoliozą - 56%, u trenujących karate - 42,8%) podczas aktywacji
głębokich mięśni stabilizujących kręgosłup lędźwiowy często dochodzi do współruchów mięśni globalnych,
a ruch inicjowany jest przez zgięcie kręgosłupa. Lepsze wyniki uzyskano jednak u osób trenujących karate.
W grupie zasadniczej wykazano zależność między rotacją tułowia a stopniem stabilizacji kompleksu
lędźwiowo-miedniczego (R=0,48, p < 0,04). Potwierdziły się również zależności pomiędzy wartością kątową
skrzywienia a kątem rotacji tułowia w odcinku Th R=0,925, p < 0,00001.
Wnioski. 1. Aktywność sportowa wpływa na odpowiednie napięcie mięśni lokalnych. 2. U osób ze skoliozą
idiopatyczną komponenta rotacyjna najbardziej wpływa na niski poziom stabilizacji kompleksu lędźwiowomiedniczego.
2
Komentarze
brak komentarzy, skomentuj jako pierwszy
Dodaj komentarz
