VII WIOSNA Z FIZJOTERAPIĄ CYKLICZNE SYMPOZJUM STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH AKTUALNE KIERUNKI ROZWOJU FIZJOTERAPII I REHABILITACJI Temat wiodący: Badania podstawowe w rehabilitacji i fizjoterapii Warszawa, 19 kwietnia 2013 r. - Ocena skuteczności technik manualnych artykulacji zwiększających zakres ruchu w stawach biodrowych.
Małgorzata Nosarzewska, Arkadiusz Martyniuk
Ocena skuteczności technik manualnych artykulacji zwiększających zakres ruchu
w stawach biodrowych. Badanie pilotażowe
Studenckie Koło Naukowe Fizjoterapii przy Zakładzie Rehabilitacji Oddziału Fizjoterapii
II Wydziału Lekarskiego, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Opiekun Koła i Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Dariusz Białoszewski
Opiekun pracy: dr n. med. Michał Dwornik
Wstęp. Ograniczenie ruchomości jest główną cechą dysfunkcji narządu ruchu i może być czynnikiem
wywołującym, jak i podtrzymującym proces patofizjologiczny. Ograniczenia w stawach biodrowych
stanowią jedną z najczęstszych dolegliwości narządu ruchu i są powodem poszukiwania skutecznych metod
terapii. Celem pracy była ocena wpływu technik manualnych artykulacji na poprawę ruchomości stawów
biodrowych.
Materiał i metody. Zbadanych zostało 34 osób, n=17 osób w grupie badanej i n=17 osoby w grupie
porównawczej. Do Grupy Badanej włączono 13 kobiet i 4 mężczyzn, u których wykonano zabieg
z wykorzystaniem technik artykulacji na staw biodrowy. Do Grupy Porównawczej włączono 8 kobiet
i 9 mężczyzn, u których wykonano zabieg z wykorzystaniem poizometrycznej relaksacji (PIR). Średnia
wieku w Grupie Badanej wynosiła 21,5 ? 1,3 SD lat, w Grupie Porównawczej 19,7 ? 1,4 SD lat. Grupa
Badana i Porównawcza były jednorodne. Kryterium włączenia do obu grup było ograniczenie rotacji
zewnętrznej w stawie biodrowym oraz brak przeciwwskazań do wykonywanych zabiegów. Kryterium
wyłączenia był ból stawów biodrowych, stan po przebytych operacjach stawów biodrowych oraz obecność
ogólnych przeciwwskazań do terapii manualnej. Badanie było randomizowane z pojedynczą ślepą próbą.
W badaniu oceniano zmianę kątowego zakresu rotacji zewnętrznej w stawie biodrowym. Wykorzystano do
tego autorsko test Patricka-Fabere'a. Do ilościowej oceny zmian ruchomości wykorzystano cyfrowy
inklinometr Sounders`a. Normalność rozkładu określono za pomocą testu chi-kwadrat. Do porównania
wyniku początkowego i końcowego wykorzystano test kolejności par Wilcoxona. Za poziom istotności
statystycznej we wszystkich wymienionych testach przyjęto wartość graniczną p=0,05.
Wyniki. W Grupie Badanej po wykonaniu techniki artykulacji nastąpił wzrost wartości zakresu badanego
ruchu kątowego w stawie biodrowym średnio o 2,9°. W Grupie Porównawczej po wykonaniu techniki
poizometrycznej relaksacji nastąpił wzrost wartości zakresu ruchu kątowego w stawie biodrowym średnio
o 1,5°. Różnica ta była istotna statystycznie.
Wnioski. 1. Techniki manualnej artykulacji mogą wykazywać większą skuteczność w leczeniu ograniczeń
ruchomości stawów niż technika PIR. 2. Uzyskane wyniki stanowią podstawę do kontynuacji
prospektywnych badań w liczniejszej grupie chorych z ograniczeniami ruchomości różnych stawów
Komentarze
brak komentarzy, skomentuj jako pierwszy
Dodaj komentarz
