VI WIOSNA Z FIZJOTERAPIĄ CYKLICZNE SYMPOZJUM STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH AKTUALNE KIERUNKI ROZWOJU FIZJOTERAPII I REHABILITACJI Warszawa, 20 kwietnia 2012 r - Zależność między poziomem sportowym a występowaniem uszkodzeń ciała i dolegliwości bólowych
Małgorzata Buda
ZALEŻNOŚĆ MIĘDZY POZIOMEM SPORTOWYM A WYSTĘPOWANIEM USZKODZEŃ
CIAŁA I DOLEGLIWOŚCI BÓLOWYCH U ZAWODNIKÓW JUDO
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Teorii Sportu, Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie
Opiekun Koła: dr n. o k.f. Jakub Adamczyk
Opiekun naukowy pracy: dr n. o k. f. Dariusz Boguszewski
Wstęp. Judo jest dyscypliną, w której celem treningu jest optymalny rozwój cech motorycznych zawodnika.
Wysokie wymagania pod względem siły i szybkości sportowca, a także specyfika walki (gwałtowne i częste
zmiany kierunku ruchu, szarpnięcia, nagłe rozpoczynanie ataku) mogą sprzyjać powstawaniu uszkodzeń
ciała. Celem pracy była charakterystyka urazowości i dolegliwości bólowych mężczyzn uprawiających judo
w odniesieniu do poziomu sportowego.
Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 41 mężczyzn uprawiających judo, podzielonych na dwie grupy
pod względem poziomu zaawansowania sportowego. Grupa pierwsza (badana) to 15. zawodników
trenujących wyczynowo (minimum 5 razy tygodniowo, biorący udział w zawodach krajowych i międzynarodowych), a druga (porównawcza) ? amatorzy, trenujący rekreacyjnie (n=26). Narzędzie badawcze
stanowiły: seria testów oceniających gibkość (test ścienny Degi, próby gibkości górnej i dolnej części ciała
oraz test Thomasa) , skala oceny bólu według Laitinena, a także autorska ankieta uwzględniającą informacje
dotyczące metod treningowych, liczby, rodzaju i okoliczności doznawanych urazów oraz sposobów ich
leczenia. Ankietowani oceniali również skuteczność zabiegów fizjoterapeutycznych w skali 1-10. Posłużono
się następującymi narzędziami statystycznymi: średnią arytmetyczną wraz z odchyleniem standardowym
oraz testem t-Studenta, za minimalny poziom istotności przyjmując p<0,05.
Wyniki. Uszkodzenia ciała w badanych grupach dotyczyły najczęściej barku, ręki, stawu kolanowego
i skokowego. Zawodnicy istotnie częściej doznawali obrażeń kończyn górnych (p=0,024). Były to przede
wszystkim stłuczenia, zwichnięcia, zerwania i naciągnięcia. Różnice istotne statystycznie zaobserwowano
w testach gibkości: test Thomasa p=0,007 (strona lewa) i p=0,003 (strona prawa), test ścienny Degi: p<0,001
(strona lewa) i p=0,002 (strona prawa), test gibkości górnej części ciała: p<0,001 (obie strony). Amatorzy
charakteryzowali się większą ruchomością badanych stawów. Większość badanych z pierwszej grupy (67%)
i co czwarty z drugiej zgłaszali stałe dolegliwości bólowe aparatu ruchu. Zawodnicy z dłuższym stażem
treningowym częściej zmagali się z intensywnym bólem, mimo to rzadziej stosowali leki przeciwbólowe.
Również niżej oceniali skuteczność fizjoterapii w zakresie łagodzenia bólu.
Wnioski. 1. U osób uprawiających judo uszkodzenia ciała występują bardzo często. 2. Uzyskane wyniki
ujawniają potrzebę większego uczestnictwa fizjoterapeuty w procesie treningowym judoków.
Komentarze
brak komentarzy, skomentuj jako pierwszy
Dodaj komentarz
