System powięziowy stanowi niezwykłą strukturę. Jest to największa sieć nieprzerwanie oplatająca, dzieląca i dająca zrąb naszemu ciału, pozostając jednocześnie fascynującą naukową zagadką. Tkankę łączną znajdziemy w najdrobniejszych zakamarkach naszego organizmu, od powięzi, otaczających mięśnie, poprzez tkankę nerwową, narządy wewnętrzne aż po szkielet komórkowy.

Dlaczego ta, najpowszechniej występująca tkanka, jest tak mało poznana, a - z drugiej strony - tak ważna w leczeniu pacjentów z dolegliwościami narządu ruchu?

Prawdopodobnie wiąże się to z wieloletnim brakiem obiektywnych możliwości pomiaru jej funkcji, wielkości, jak również zrozumienia roli, jaką tkanka powięziowa odgrywa w etiologii wielu schorzeń. Sam fakt, że światowy kongres, dotyczący badania systemu powięziowego (Fascia Research Congres, Harvard Medical School, Boston) został zorganizowany dopiero w październiku 2007 pokazuje, jak wiele lat musiało upłynąć, by świat medyczny zaczął się poważnie interesować tym zagadnieniem.

Fakt publikacji niniejszej monografii w języku polskim cieszy tym bardziej, że została ona napisana przez znanych badaczy i terapeutów, którzy przedstawili blisko 20 lat swoich doświadczeń w zwięzły i logiczny sposób. Autorzy pochodzą ze środowisk, zajmujących się osteopatią i integracją strukturalną, potocznie nazywaną Rolfingiem. 

Osteopatia i Integracja Strukturalna są to znakomicie rozwinięte systemy terapeutyczne: osteopatia istnieje od ponad 100 lat, Rolfing powstał blisko 50 lat temu. Ida Rolf, twórczyni integracji strukturalnej, była jedną z pierwszych osób, która zwróciła uwagę na olbrzymi potencjał terapeutyczny, jaki drzemie w układzie powięzi i przez całe swoje życie terapeutyczne leczyła i wykształciła w USA rzesze terapeutów, którzy na dobre zmienili spojrzenie na rolę i funkcje tego systemu w naszym ciele. 

Prezentowana książka jest doskonałą próbą przekazania skomplikowanej wiedzy z zakresu embriologii, kinezjologii i terapii skoncentrowanej na wykorzystaniu tkanki łącznej w diagnozowaniu i leczeniu bardzo wielu zaburzeń z nią powiązanych, nie tylko schorzeń narządu ruchu. W świetle zaprezentowanych w książce odniesień do sfery emocjonalnej, można sądzić, że tkanka łączna ma również swoją rolę w odczuwaniu ciała, kształtowaniu własnego wizerunku i świadomości.

Na szczególną uwagę zasługują rozdziały, przedstawiające wpływ zaburzeń, pochodzących z napięć powięziowych, uwidaczniających się w postaci tzw. ”pasów”, które jako nowatorskie i niezwykle interesujące podejście, zmuszają do zastanowienia się raz jeszcze nad powszechnie nauczaną anatomią i kinezjologią.

Mam nadzieję, że niniejsza pozycja wypełni lukę na polskim rynku wydawniczym i zachęci terapeutów różnych specjalności do zainteresowania się tym niezwykle ciekawym obszarem naszego ciała, zgodnie z końcowymi słowami autorów, proszących o otwartość spojrzenia na nowe horyzonty niezależnie od tego, jaką formą pracy z ciałem się zajmujemy.

Dr Jarosław Ciechomski D.O.

Wiceprezes Towarzystwa Osteopatów Polskich

Prezes wielkopolskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii

Poznań lipiec 2009